De meeste vrouwen die ik spreek zitten vaak vast in een soort MOETEN.
Ze MOETEN werken, ze MOETEN zorgen voor het huishouden, ze MOETEN zorgen voor het gezin. En dan MOETEN ze ook nog leuke dingen doen als uitjes, feestjes, verjaardagen, vakanties etc.
Er is een hoog verwachtingspatroon van zichzelf ontstaan. En of dit nu komt door vroeger (voorbeeld van ouders), vaste patronen of omdat dit opgelegd wordt, laat ik in het midden.
Ik herken dit als geen ander. Het gevoel vast te zitten in een bepaalde modus en niet zo snel een uitweg vinden om het anders te doen.
Dit gaat vaak een tijd goed. Vooral op jongere leeftijd lukt het om alle ballen hoog te houden, iedereen tevreden te hebben (inclusief jezelf) en het plaatje lijkt perfect. Totdat er iets tegenzit.
En vaak is dit een lichamelijk iets.
Vermoeidheid, slechter slapen, vage pijntjes waar vaak geen oorzaak voor te vinden is. Langzaam verlies je dan vertrouwen, in jezelf en in je lichaam.
Want je moet vaker nee zeggen, of hulp inschakelen omdat het even niet meer lukt. Of je gaat door tot op je tandvlees, omdat je vindt dat het moet. En dit geeft een nog slechter gevoel.
Wanneer heb jij tijd om leuke dingen te doen?
Als ik aan mijn cliënten vraag wanneer er tijd is om te doen wat ze zelf leuk vinden, of er wel eens echte momenten van rust zijn, komt er een onzeker antwoord uit.
De leuke momenten worden vaak omschreven als de uitjes met vriendinnen (dat is zo gezellig en die contact moeten onderhouden worden) of een weekendje of weekje vakantie (alleen die voorbereidingen kosten altijd meer tijd en moeite dan gedacht). En soms ben je tijdens de eerste dagen van zo’n vakantie niet helemaal lekker en kan je niet volop genieten. Kortom, deze momenten van ontspanning zijn toch niet altijd relaxed.
En als ik vraag waarom er niet zo vaak me-time wordt gepland dan wordt er vaak gekeken naar externe omstandigheden. Ja, ik wilde wel rust pakken, maar er kwam iets tussen, of iemand anders had harder hulp nodig dan zichzelf. Er is vaak een excuus waarom me-time in het geding komt.
Uiteindelijk beland je in een vicieuze cirkel waar je niet zomaar uitkomt.
Kijk een vaker naar jezelf en ga luisteren
Wat mij heeft geholpen en waar ik je voor uitnodig is eens vaker naar je zelf te kijken. En ook echt te gaan voelen. Je hoofd uitschakelen en naar je buik te gaan om te voelen wat je nodig hebt. Zet die versnelling eens van een 5 naar de 3 en misschien wel naar de 1 (voordat je lichaam dat zelf doet).
Door alsmaar in het standje “aan” te blijven voel je vaak niets meer. Je bent het bijna verleerd om echt te voelen wat je wilt en wat je NU nodig hebt.
Vertragen maakt je meer bewust. Door te vertragen lukt het vaak wel om de signalen die je lichaam afgeeft niet te negeren, maar echt te luisteren en eens toe te geven aan de moeheid die je voelt, of de rugpijn die steeds vaker komt.
Door eens vaker nee te zeggen, zeg je ook steeds vaker JA tegen jezelf.
En blijven wachten tot iets beter wordt of gaat veranderen, is wachten tot at de boot arriveert op het treinstation.
Ik weet uit eigen ervaring dat jij degene bent die alleen maar kan veranderen. Jij kan andere keuzes maken vaak in kleine stapjes. Kleine veranderingen die jij maakt, zorgen ervoor dat je omgeving mee gaat veranderen, waardoor je je sneller minder schuldig voelt, omdat de verwachting is veranderd.
Accepteer dat het eens anders gaat, dat het niet lukt om alle ballen hoog te houden en het wel eens minder mag, met als doel dat jij je beter gaat voelt. En dit is niet falen. Dit is acceptatie dat imperfectie leidt tot perfectie.
Ik ben benieuwd of jij je hierin herkent. Als je eens van gedachte wilt wisselen, neem dan contact op!